Perro visitando la Costa Blanca

Reishond Plouf was nog niet in Spanje geweest. Het land staat al jaren als derde in de top van meest favoriete vakantiebestemmingen van Nederlanders, na Duitsland en Frankrijk. Het werd dus tijd om weer eens naar Rotterdam Airport te rijden en daar een vlucht te nemen naar een nieuwe bestemming.

Vlak voor het inchecken

Vlak voor het inchecken

Moraira

Alicante stond er op de boardingpass, aan de Costa Blanca. Tweeënhalve uur vliegen naar de zon, om een paar dagen te ontsnappen aan de Hollandse herfst. Uiteindelijk streken we neer in Casa Sol in het stadje Moraira, pal aan de Middellandse Zee, een half uur rijden boven Benidorm. De afgelopen twintig jaar heeft dit vissersdorp zich weten te ontpoppen tot een populaire badplaats zonder hoge flats en appartementencomplexen. De natuur heeft er gelukkig wat rechten weten te behouden.

Casa Sol

Casa Sol

De berg die de noordelijke grens vormt van Moraira is een natuurgebied, hetgeen niet wegneemt dat je er mag wandelen. Dat moet je ook zeker doen, want van bovenaf deze Cap d’Or, terwijl je voor een 17e eeuwse wachttoren staat, heb je een onneembaar uitzicht over het stadje en ontdek je allerlei kleuren blauw in de zee.   

Moraira vanaf de Cap d’Or

Perro

Plouf werd al snel omgedoopt in ‘Perro’, hetgeen voor ‘hond’ staat in het Spaans. Dat woordje ‘perro’ werd op borden vaak gebruikt in combinatie met het woordje ‘no’. Dat betekende jammer genoeg dat honden achter die borden niet welkom waren. Helaas gold dat voor ongeveer alle stranden in de buurt, en wel tot 1 november. We waren feitelijk net een paar dagen te vroeg. Plouf bleef maar kijken naar die aanlokkelijke blauwe zee, bleef maar hopen en vragen om toestemming om het water in te mogen rennen. Het zat er niet in. Het is ook wel te begrijpen, want niet alle honden, of baasjes, weten zich te gedragen op stranden en zij zorgen voor best wel wat overlast.

Geen honden op het Ampolla-strand

In Moraira is gelukkig een hondenlosloopplaats, vlak in de buurt van het Ampolla-strand. Je hebt er allerlei speeltoestellen, en menig hond kan zich daar helemaal uitleven. Plouf stak er echter haar neus in de lucht. Ze rook en hoorde hoe dichtbij de zee was. Als zwemhond had ze geen interesse in de speelplaats.

De hondenspeelplaats

Perros si

Om haar toch iets uit haar lijden te verlossen, reden we naar het enige strandje in de buurt waar het verlossende bord ‘perros si’ stond. Dat was bij de Cala les Urques in Calp. Dat is een strand met grote kiezels en een mooi uitzicht op de rots Peñon de Ifach. Er is wel enige voorzichtigheid geboden teneinde de poten van de viervoeters wat te beschermen.

Perros si

Maar Plouf stormde het water in, om eindelijk op haar beurt te kunnen genieten van zon, strand én zee. Ze bleef maar kopje onder gaan, dankbaar voor het moment, eindelijk in haar favoriete element. Alles draait bij haar om water. Ik krijg dan ook steeds meer het idee dat Plouf helemaal niet op vakantie wil. Thuis mag ze immers iedere dag zwemmen. Op vakantie kan het lang niet altijd.

Voor de Peñon de Ifach-rots in Calp

Nu zijn ze in Spanje helemaal niet tegen honden. Veel toeristen of overwinteraars nemen hun hond dan ook mee. Vaak zijn dat wat kleinere rassen. Wanneer een hond samen met de tas waar hij in past minder dan acht kilo weegt, mag hij namelijk, afhankelijk van de maatschappij en de bestemming, mee in de cabine van een vliegtuig. Nog niet zo lang geleden waren honden verboden in horecagelegenheden, alhoewel ze vaak wel oogluikend werden toegestaan. Sinds 29 september 2023 is in Spanje de Dierenwelzijnswet in werking getreden, die de mogelijkheid geeft om honden toe te laten in hotels en restaurants. Het is echter altijd aan de eigenaar of uitbater van de horecagelegenheid om te besluiten of een hond wel of niet welkom is. Mijn ervaring is dat er wat anders wordt gekeken naar een kleinere hond dan een grotere hond. Plouf is 33 kilo zwaar en dus best groot vergeleken bij al dat kleine grut aan de Costa. Sommige medewerkers van restaurants zie je dan fronsend en wat zuchtend kijken. Maar ja, klanten zijn klanten, zeker in het naseizoen. En Plouf is zo braaf dat ze overal moeiteloos een plekje kreeg.

Tussen terras en zee bij het strand van El Portet

Activo

En wat moet een hond nog meer doen in Spanje? Siësta is natuurlijk een welkome hobby. Maar padel is de laatste jaren inmiddels een nationale sport geworden, dus dat moest ik maar eens proberen terwijl zij rustig toe mocht kijken vanuit de schaduw. Ze vond het gelukkig te warm om zelfs maar te overwegen om een sprintje te trekken achter zo’n bal. Ze nam genoegen met een drinkbak met vers water en zat af en toe wat te knikkebollen terwijl ze zich waarschijnlijk afvroeg waarom we met z’n vieren zo wild aan het doen waren in wat voor haar moet overkomen als een heel grote bench.

Padel in Moraira

Veel wandelen, door kleine steden en dorpen, of de natuur, was ook een fijne uitlaatklep voor Plouf. Het is leuk om te zien hoe zo’n dier allerlei nieuwe geuren probeert op te nemen, op ontdekkingstocht gaat en binnen de kortste keren zelfs de weg weet naar huis. Ze mocht het kasteel van Dénia bezoeken, waar ze veel andere honden tegenkwam. Voor de poort die stamt uit de tijd van de Moren, bijna duizend jaar oud alweer, staan drinkbakken met een waterkraan, speciaal voor honden die cultuur komen snuiven.

Half in de schaduw in het kasteel

Viaje de vuelta

Plouf, of Perro, heeft heel wat stappen gezet in Spanje, in Moraira en de dorpen of stadjes eromheen. Ze heeft de harten van velen doen smelten omdat ze altijd lief kijkt en lief doet naar iedereen, groot en klein.

Een mooie oktoberavond bij Casa Sol

Na vijf dagen mochten we terug naar Alicante voor een vlucht naar Rotterdam. Rond dat vliegveld is, in tegenstelling tot Hyères en Rotterdam waar Plouf gewoonlijk opstapt, weinig natuur om even te plassen voor de vlucht. Daar hebben ze een oplossing voor gevonden voor de terminal: een área de mascotas. Oftewel, een klein plekje waar honden mogen plassen. Plouf liet het zich geen twee keer vertellen

Plekje voor mascotas

Uiteindelijk moest Plouf drieënhalve uur in het vliegtuig doorbrengen. Als hulphond vloog ze in de cabine. We vertrokken wat laat en toen we eenmaal bij Rotterdam aankwamen, was het vliegveld vanwege de storm even gesloten voor alle afhandelingen. Het was geen probleem voor haar. Taxiën en landen vindt ze niet heel fijn, maar het opstijgen en het vliegen zelf vindt ze prima. Dus dat cirkeltjes vliegen boven Nederland deerde haar niet. Naast reishond is ze na de nodige vluchten een echte vlieghond geworden.     

Op rij 1 in het vliegtuig

Actiehond aan zee

Dit stukje gaat feitelijk enkel over zee, over strand en over Plouf. Die drie zijn onlosmakelijk verbonden met elkaar. Noordzee, Middellandse Zee, Atlantische Oceaan … het maakt allemaal niet uit. Als het maar zee is. Wij wonen in het oosten van het land dus Plouf moet het in de regel gewoon doen met een plas. Dat vindt ze een prima alternatief. Maar onlangs gingen we weer naar Noordwijk aan Zee. Plouf werd best wel chagrijnig in de auto omdat ze een hekel heeft aan autoritten, zeker als ze lang duren. Maar toen ze de duinen zag en de zeewind opsnoof, was die vervelende rit al snel vergeten en vergeven.

Blij in Noordwijk
Blij in Noordwijk

Het in bedwang houden van een waterhond in het zicht van de zee is een haast onmogelijke opgave. Zodra Plouf over de duinen heen is en de zee ziet liggen, verandert ze spontaan in een sterke en snelle zeehond en kan niets haar nog tegenhouden. Ik denk dat ze iedere tel dat ze dan nog aan de lijn is, beschouwt als dierenmishandeling. Ze blijft me dan smekend aankijken totdat ze los mag. En vervolgens schiet ze vooruit in de richting van de branding. Halverwege stopt ze ineens en draait zich om, teneinde zeker te stellen dat ik haar wel volg. Ze heeft slechts een enkel gebaar nodig om zich daarna volkomen vrij te voelen en zonder enige schroom de golven in te duiken. Het tafereel is iedere keer hetzelfde.

In haar element
In haar element

Het was koud. ’s Nachts had het gevroren. De zon en de strakke lucht maakten deze dag echter tot een mooi uitstapje aan de Noordzeekust. Het was dan ook best druk. Plouf houdt niet zo van warmte. Kou daarentegen deert haar niet. Je moet haar daarom enigszins tegen zichzelf beschermen. Maar tijdens deze urenlange wandeling in de late najaarszon kreeg ze weinig kans om echt af te koelen.

Rennen
Rennen

Het was voor haar niet zozeer een wandeling. Het was rennen, springen, duiken, rollen en spetteren. Ze vloog overal achteraan, achter stukjes hout die de zee in werden gegooid, of achter zand dat door de lucht vloog. Meeuwen interesseerden haar niet. Die vogels achternajagen heeft ze allang opgegeven nadat ze in de gaten kreeg dat ze die toch nooit te pakken zou krijgen. Andere honden wekten haar interesse ook nauwelijks op. In het water spelen is immers veel leuker dan afgeleid worden door een andere viervoeter.  

Springen
Springen

Plouf was een middag lang gewoon weer een onbezorgde pup. Ze haalde allerlei kapriolen uit langs het water, van door de golven heen duiken tot halve salto’s maken terwijl ze probeerde wat opspattend schuim te vangen. Toen ze nog echt heel jong was, was ze onbeheersbaar op het strand. De elementen kregen dan de overhand op haar gedrag. Op de stranden van Blankenberge en Terschelling was niemand in die tijd veilig voor die rebelse en natte hond die spontaan tegen je opsprong. Tegenwoordig is ze heel gehoorzaam. Een enkel gebaar, een enkel woord, en ze komt de golven uit rennen om braaf naar me toe te komen. Opspringen tegen mensen doet ze allang niet meer. Ze neemt wel altijd poolshoogte bij wandelaars die dicht in de buurt komen. Een pup is leuk maar een volwassen hond van inmiddels 4,5 jaar oud is dat zeker ook!  

De Noordzee tegemoet
De Noordzee tegemoet

Zee en strand. Plouf zal daar nooit genoeg van krijgen, en ik ook niet. Het is zo mooi om haar te zien genieten en daar word ik zelf op mijn beurt ook gelukkig van. Uren in de auto? Tja, dat moet dan maar. Niet te vaak weliswaar, maar op z’n tijd betekent dat dan een leuk dagje uit voor de hond.

Even uitschudden
Even uitschudden

Het vaste stekje voor na een strandwandeling in Noordwijk aan Zee is niet zozeer een op het zand gebouwd strandpaviljoen, maar steevast al vele jaren, tientallen jaren misschien, restaurant de Botter. Honden die zich net op het strand hebben uitgeleefd, zijn zo ongelooflijk welkom in dit prima restaurant aan de boulevard. Voor de baasjes en voor de honden staat er dan ook voldoende eten en drinken klaar. De perfecte afsluiting van een dagje actie.   

Uitgeteld op de bank
Uitgeteld op de bank

Alhoewel … voor Plouf is dat moment dat ze op de bank ligt misschien wel een nog veel fijnere afsluiting. Lekker knus, heerlijk vertrouwd, voordat de oogjes dichtvallen, dromend van strand en zee.

Met je hond naar het Openluchtmuseum in Arnhem: de museumhond

Niet alle musea in Nederland zijn toegankelijk voor honden. Daar is ook wel wat voor te zeggen, alhoewel Plouf misschien wel eens naar de schuttershond op Rembrandts Nachtwacht zou willen kijken. Het valt in ieder geval niet te verwachten dat de gemiddelde hond heel erg wordt gestimuleerd in de meeste musea.

Museumhond

Maar … het Arnhemse Openluchtmuseum is echt een museum voor iedereen, voor jong en oud, voor mens en hond. Plouf mocht mee en vermaakte zich uitstekend tijdens haar eerste museumbezoek. Sinds 7 december 2019 staat het hele museum in het teken van winteractiviteiten. Het is dan weliswaar koud, het is dan ook vroeg donker, maar er heerst een ouderwetse en gezellige sfeer. Die begint al meteen bij de ingang waar voor de Amsterdamse Westerstraat een ijsbaan is opgebouwd. Je kunt er schaatsen huren en genieten van de winterse pret.

Voor de schaatsbaan met 2 Franse toeristen

Het museum heeft een oppervlakte van maar liefst 44 hectare en is zowel landelijk als stedelijk. Gebouwen van vroeger hebben hier de kans gekregen om voort te bestaan. Boerderijen, herenhuizen, molens, plaggenhutten, fabrieken, werkplaatsen, een tramremise … het is ons historisch erfgoed dat hier staat.

Rustig aan het poseren

Hier kun je heerlijk wandelen langs over het terrein opgestelde vuurkorven en heel wat honden maken gebruik van de gelegenheid om dat ook te doen. Zolang ze aan de lijn lopen en eventuele troep die ze maken netjes wordt opgeruimd, kan dat gewoon. Ze zijn zelfs welkom in de horecagelegenheden.

Voor de ophaalbrug naar de Zaanse Schans

Plouf is maar niet meegegaan naar één van die eetgelegenheden want ze vond het toch nodig om weer eens het water in te springen bij één van de molens. Met zo’n natte vacht durf je haar dan niet meer mee naar binnen te nemen. Iedere bezoeker had op die plek oog voor de Zaanse huizen en het vissersbuurtje, maar Plouf keek alleen maar naar de eenden die haar uit zaten te dagen vanuit de sloot. En ze ging ze achterna.

Natte hond

Wandelen, gebouwen van buiten en van binnen bekijken, bijkomen met een oliebol, wat warme drank of ’t Goeye Goet winterbier van de eigen brouwerij: dit is het winterse Openluchtmuseum. Voor de kinderen is er zelfs een spannende sleebaan aangelegd pal voor de Stellingmolen uit Delft.

In het vissersdorpje

Aan het aantal honden te zien hebben de viervoeters hun weg naar het museum al aardig gevonden. Het is weer eens een leuke bestemming voor hond én baasje(s). De honden mogen niet óveral naar binnen maar toen Plouf bijvoorbeeld de bierbrouwerij binnenstapte, werd ze beloond met een hondenkoekje. Daar komt ze dus vast weer eens terug.  

Plouf onverschrokken op expeditie

Met je hond naar Dierentuin Amersfoort

Plouf vindt andere honden heel leuk. Van katten snapt ze niet zo veel en als ze eendjes in het water ziet springt ze er achterna. Dan merk je dat ze harder kan zwemmen dan het jonge kroost maar gelukkig is ze gehoorzaam genoeg om naar de kant te komen wanneer je haar roept. Maar wat zou Plouf nou vinden van grote en vreemde dieren?B

Poseren voor de ingang

Dierenpark Amersfoort is één van de weinige dierentuinen in Nederland waar honden gewoon welkom zijn. Vanzelfsprekend moeten ze aangelijnd zijn, uiteraard wordt er van je verwacht dat je rotzooi die ze achterlaten netjes opruimt, en ze mogen ook niet overal in of bij. Dat wordt keurig netjes aangegeven met bordjes. Het is namelijk niet de bedoeling dat een hond in een volière of op de prairie ineens op jacht kan gaan.

De goede kant op
Leuk voor iedereen
Leuk voor iedereen

Het is niet zo dat ze gewoon mee mógen. Nee, honden zijn echt welkom. Dat blijkt wel uit de met water gevulde drinkbakken die overal in het park staan en die keurig worden bijgevuld door de medewerkers. Tijdens die uurtjes hijgend naar uitheemse dieren gluren, krijgen de trouwe viervoeters vaak genoeg dorst.

Overal drinken
Overal drinken

Voor Plouf was de eerste ontmoeting in de zoo een olifant. Ze deinsde eerst ietsje achteruit en probeerde vervolgens heel voorzichtig te blaffen, vooral niet te opvallend. Er kwamen een paar blafjes uit haar keel en toen was het stil. Op haar achterpoten staand tegen een hekje zocht ze eerst naar de bescherming van omstanders alvorens zich te vergapen aan de grote olifanten die voorbij kwamen. Toen zag ze het anderhalf jaar oude baby olifantje Thabo dat lief met zijn slurf aan het spelen was. Heel dichtbij, maar toch buiten bereik voor haar.

Olifanten
Olifanten
Thabo de baby olifant
Thabo de baby olifant

Het duurde niet heel erg lang voordat de hond wat verwend overkwam. Er werd niet meer geblaft en madame deed alsof al die dieren de gewoonste zaak van de wereld waren. Ze wilde wel over elk muurtje en elk hekje heen kijken, wetende dat er van alles te ontdekken was. Maar ze deed voorkomen alsof het niet heel veel indruk op haar maakte. De giraf die met zijn kop vlakbij kwam was ineens toch wel erg indrukwekkend. Je ziet zo’n hond zich dan afvragen wat dat is.

Face to face met giraf
Face to face met giraf

De apen en de pinguïns pasten iets beter bij haar inlevingsvermogen. Apen zijn net kleine mensjes en enigszins vertederd keek ze naar de jonge mantelbaviaan die op 31 maart was geboren. En de pinguïns waren in haar ogen net eenden die zich wat vreemd, wiebelend en waggelend, in haar gezichtsveld verplaatsten. Wat een lol!

Aapjes kijken
Aapjes kijken
Baby mantelbaviaan
Baby mantelbaviaan

De tunneltjes, grote konijnenhollen waar je bukkend doorheen kunt, vond ze iets minder leuk. Het is best eng onder de grond maar onder begeleiding vond Plouf het dan wel prima om ook daar even te kijken. De wolven en de leeuwen zag ze niet omdat ze te weinig bewogen, maar die heel erg grote tijger achter het glas, op een meter afstand van haar, deed haar rugharen toch even omhoog gaan. Wat een monsterachtige kat! Leuk voor even maar ze ging toch liever weer naar aapjes kijken.

Niet voor de poes
Niet voor de poes

Een dierentuin bezoeken met de hond is echt een sensatie. Plouf was reuze enthousiast en was de hele dag aan het kwispelen met die grote witte staart. Af en toe zocht ze wat bescherming door tegen je op te springen, met name bij echt grote dieren zoals neushoorns, maar haar nieuwsgierigheid en verbazing waren fantastisch om te zien. Een dagje dierenpark is op die wijze een stukje plezier voor mens en dier en het uitje is beslist voor herhaling vatbaar. Dierentuin Amersfoort is daarnaast een prachtig gezinspark waar groot en klein zich uitstekend kunnen vermaken.

Kijken naar de pinguïns
Kijken naar de pinguïns