Vakantie met hond Archieven

Perro visitando la Costa Blanca

Reishond Plouf was nog niet in Spanje geweest. Het land staat al jaren als derde in de top van meest favoriete vakantiebestemmingen van Nederlanders, na Duitsland en Frankrijk. Het werd dus tijd om weer eens naar Rotterdam Airport te rijden en daar een vlucht te nemen naar een nieuwe bestemming.

Vlak voor het inchecken

Moraira

Alicante stond er op de boardingpass, aan de Costa Blanca. Tweeënhalve uur vliegen naar de zon, om een paar dagen te ontsnappen aan de Hollandse herfst. Uiteindelijk streken we neer in Casa Sol in het stadje Moraira, pal aan de Middellandse Zee, een half uur rijden boven Benidorm. De afgelopen twintig jaar heeft dit vissersdorp zich weten te ontpoppen tot een populaire badplaats zonder hoge flats en appartementencomplexen. De natuur heeft er gelukkig wat rechten weten te behouden.

Casa Sol

De berg die de noordelijke grens vormt van Moraira is een natuurgebied, hetgeen niet wegneemt dat je er mag wandelen. Dat moet je ook zeker doen, want van bovenaf deze Cap d’Or, terwijl je voor een 17^e eeuwse wachttoren staat, heb je een onneembaar uitzicht over het stadje en ontdek je allerlei kleuren blauw in de zee.

Moraira vanaf de Cap d’Or

Perro

Plouf werd al snel omgedoopt in ‘Perro’, hetgeen voor ‘hond’ staat in het Spaans. Dat woordje ‘perro’ werd op borden vaak gebruikt in combinatie met het woordje ‘no’. Dat betekende jammer genoeg dat honden achter die borden niet welkom waren. Helaas gold dat voor ongeveer alle stranden in de buurt, en wel tot 1 november. We waren feitelijk net een paar dagen te vroeg. Plouf bleef maar kijken naar die aanlokkelijke blauwe zee, bleef maar hopen en vragen om toestemming om het water in te mogen rennen. Het zat er niet in. Het is ook wel te begrijpen, want niet alle honden, of baasjes, weten zich te gedragen op stranden en zij zorgen voor best wel wat overlast.

Geen honden op het Ampolla-strand

In Moraira is gelukkig een hondenlosloopplaats, vlak in de buurt van het Ampolla-strand. Je hebt er allerlei speeltoestellen, en menig hond kan zich daar helemaal uitleven. Plouf stak er echter haar neus in de lucht. Ze rook en hoorde hoe dichtbij de zee was. Als zwemhond had ze geen interesse in de speelplaats.

De hondenspeelplaats

Perros si

Om haar toch iets uit haar lijden te verlossen, reden we naar het enige strandje in de buurt waar het verlossende bord ‘perros si’ stond. Dat was bij de Cala les Urques in Calp. Dat is een strand met grote kiezels en een mooi uitzicht op de rots Peñon de Ifach. Er is wel enige voorzichtigheid geboden teneinde de poten van de viervoeters wat te beschermen.

Perros si

Maar Plouf stormde het water in, om eindelijk op haar beurt te kunnen genieten van zon, strand én zee. Ze bleef maar kopje onder gaan, dankbaar voor het moment, eindelijk in haar favoriete element. Alles draait bij haar om water. Ik krijg dan ook steeds meer het idee dat Plouf helemaal niet op vakantie wil. Thuis mag ze immers iedere dag zwemmen. Op vakantie kan het lang niet altijd.

Voor de Peñon de Ifach-rots in Calp

Nu zijn ze in Spanje helemaal niet tegen honden. Veel toeristen of overwinteraars nemen hun hond dan ook mee. Vaak zijn dat wat kleinere rassen. Wanneer een hond samen met de tas waar hij in past minder dan acht kilo weegt, mag hij namelijk, afhankelijk van de maatschappij en de bestemming, mee in de cabine van een vliegtuig. Nog niet zo lang geleden waren honden verboden in horecagelegenheden, alhoewel ze vaak wel oogluikend werden toegestaan. Sinds 29 september 2023 is in Spanje de Dierenwelzijnswet in werking getreden, die de mogelijkheid geeft om honden toe te laten in hotels en restaurants. Het is echter altijd aan de eigenaar of uitbater van de horecagelegenheid om te besluiten of een hond wel of niet welkom is. Mijn ervaring is dat er wat anders wordt gekeken naar een kleinere hond dan een grotere hond. Plouf is 33 kilo zwaar en dus best groot vergeleken bij al dat kleine grut aan de Costa. Sommige medewerkers van restaurants zie je dan fronsend en wat zuchtend kijken. Maar ja, klanten zijn klanten, zeker in het naseizoen. En Plouf is zo braaf dat ze overal moeiteloos een plekje kreeg.

Tussen terras en zee bij het strand van El Portet

Activo

En wat moet een hond nog meer doen in Spanje? Siësta is natuurlijk een welkome hobby. Maar padel is de laatste jaren inmiddels een nationale sport geworden, dus dat moest ik maar eens proberen terwijl zij rustig toe mocht kijken vanuit de schaduw. Ze vond het gelukkig te warm om zelfs maar te overwegen om een sprintje te trekken achter zo’n bal. Ze nam genoegen met een drinkbak met vers water en zat af en toe wat te knikkebollen terwijl ze zich waarschijnlijk afvroeg waarom we met z’n vieren zo wild aan het doen waren in wat voor haar moet overkomen als een heel grote bench.

Padel in Moraira

Veel wandelen, door kleine steden en dorpen, of de natuur, was ook een fijne uitlaatklep voor Plouf. Het is leuk om te zien hoe zo’n dier allerlei nieuwe geuren probeert op te nemen, op ontdekkingstocht gaat en binnen de kortste keren zelfs de weg weet naar huis. Ze mocht het kasteel van Dénia bezoeken, waar ze veel andere honden tegenkwam. Voor de poort die stamt uit de tijd van de Moren, bijna duizend jaar oud alweer, staan drinkbakken met een waterkraan, speciaal voor honden die cultuur komen snuiven.

Half in de schaduw in het kasteel

Viaje de vuelta

Plouf, of Perro, heeft heel wat stappen gezet in Spanje, in Moraira en de dorpen of stadjes eromheen. Ze heeft de harten van velen doen smelten omdat ze altijd lief kijkt en lief doet naar iedereen, groot en klein.

Een mooie oktoberavond bij Casa Sol

Na vijf dagen mochten we terug naar Alicante voor een vlucht naar Rotterdam. Rond dat vliegveld is, in tegenstelling tot Hyères en Rotterdam waar Plouf gewoonlijk opstapt, weinig natuur om even te plassen voor de vlucht. Daar hebben ze een oplossing voor gevonden voor de terminal: een área de mascotas. Oftewel, een klein plekje waar honden mogen plassen. Plouf liet het zich geen twee keer vertellen

Plekje voor mascotas

Uiteindelijk moest Plouf drieënhalve uur in het vliegtuig doorbrengen. Als hulphond vloog ze in de cabine. We vertrokken wat laat en toen we eenmaal bij Rotterdam aankwamen, was het vliegveld vanwege de storm even gesloten voor alle afhandelingen. Het was geen probleem voor haar. Taxiën en landen vindt ze niet heel fijn, maar het opstijgen en het vliegen zelf vindt ze prima. Dus dat cirkeltjes vliegen boven Nederland deerde haar niet. Naast reishond is ze na de nodige vluchten een echte vlieghond geworden.

Op rij 1 in het vliegtuig

Zomerhond

Als Plouf het voor het kiezen had, dan lag er iedere dag sneeuw. Als het aan haar ligt, verhuizen we morgen nog naar IJsland. Zodra de temperatuur boven de 18 graden komt, begint ze al te klagen en te puffen. Een golden retriever heeft een dikke vacht en het ras komt oorspronkelijk uit Schotland, waar het klimaat weliswaar relatief mild is, maar waar de temperaturen toch meestal wat lager liggen. Dat verklaart een hoop.

Als het warm is buiten en de zon schijnt, dan zie je Plouf eerst voorzichtig kijken waar er een schaduwrijk plekje is, alvorens een sprintje te trekken en snel daar naartoe te vluchten. En toch moet Plouf mee op zomervakantie, en dat is in mijn geval altijd naar de zon. De uitdaging is dan om ervoor te zorgen dat ook zij het leuk heeft.

Traditiegetrouw was ook deze zomer de bestemming de Côte d’Azur. De vlucht van Rotterdam naar Hyères vond Plouf wel leuk. Tijdens het instappen keek ze vanachter het raampje op de eerste rij nieuwsgierig naar de passagiers die aan het boarden waren, en voordat we vertrokken gluurde ze in de cockpit.

Eenmaal geland mocht ze aan boord van een flinke zodiac met motoren van meer dan 500 pk de oversteek maken naar de eilanden voor de kust. Naar de zee kijken met de kop in de wind vindt ze schitterend. Plouf was helemaal vakantiehond.

De eilanden Ile-du-Levant en Port-Cros vond ze wel heel erg warm. Het grote terras voor het huis bood behalve een prachtig uitzicht op de Middellandse Zee en de beroemde duikstek La Gabinière, gelukkig ook wat verkoeling. Soms was er wat schaduw, zelfs waaide er af en toe een beetje wind. Daarnaast hebben eilanden als eigenschap dat ze omgeven worden door water, dus wat dat betreft zat het voor Plouf helemaal goed. Voor haar betekende het wat uitgebreidere wandelingen vroeg in de ochtend en aan het begin van de avond. Overdag was de bestemming altijd de zee. Dat wist ze dondersgoed, dus daar had ze die paar honderd meter afzien in de zon wel voor over. Een paar minuten lopen in ruil voor een uur zwemmen is best een goede deal, helemaal als je een waterhond bent. Tussendoor betrapte ik haar regelmatig in huis terwijl ze op de rug met de poten gespreid voor de airco lag te slapen.

Een bezoek aan het Fort de l’Estissac op Port-Cros vond Plouf beslist vermoeiend. Klauteren over rotspaden in die warmte en dan nog bovenop in de volle zon ‘genieten’ van het uitzicht viel wel tegen. Je zag het aan haar tong die steeds langer leek te worden.

In het fort zelf is standaard een tentoonstelling over de eilanden en daar mocht ze lekker bijkomen, op de koele vloer, voor de ventilator en in de tocht van een open raam. Met kleine etappes kom je er wel, zeker als ze worden afgesloten met een zwempartij. Waar je echt rekening mee moet houden, is de temperatuur van de ondergrond. Mensen dragen schoenen of slippers en voelen niet hoe heet de bodem is. Een hond heeft meteen last van die brandende grond. Veel schaduw opzoeken dus. En ook altijd een drinkbak bij je hebben die je steeds bij kunt vullen.

Van het kleurenfeest op Ile-du-Levant begreep ze helemaal niets maar ze vond de drukte wel interessant. Dat feest was een soort Holi-festival waarbij met dans en muziek veel met gekleurde poeder werd gestrooid. Aan het einde van de wandeling vanaf de top van het eiland naar de haven, waren alle deelnemers bedekt met groene, rode, roze, gele en blauwe poeder (maïzena met een natuurlijke kleurstof). Plouf was meegelopen en was lang niet wit meer toen ze bij de zee kwam. Het leverde wat mooie foto’s op voordat ze vrolijk en blij alles van zich af mocht spoelen. Het heeft nog wel wat dagen geduurd voordat ze echt weer wit was.

Na een paar weken op de eilanden van goud zoals ze worden genoemd, mocht Plouf de oversteek maken naar de kust om nog een weekje in Cavalière te verblijven, in een hotel aan het strand.

De zee bewoog nogal tijdens de vaart dus toen ze bij de kapitein mocht zitten, moest ze zich behoorlijk schrap zetten. Achter op het dek keek ze wat blijer uit haar ogen.

Bij aankomst in Le Lavandou stond de taxi al gereed en niet veel later herkende ze de voordeur van het Grand Hôtel Moriaz en rende ze spontaan naar de receptie. “Bonjour Plouf” klonk het van verschillende kanten. De stamgast werd vriendelijk verwelkomd door de staf van dit gastvrije hotel.

De stelregel hier was: baasje zwemmen, Plouf ook zwemmen. En daar maakte ze dankbaar gebruik van.

Veel anders dan zwemmen en slapen heeft ze die week ook niet gedaan. Ze was immers zomerhond, vakantiehond, hulphond én zwemhond. Het luieren heeft ze ook niet nagelaten. Vakantie voor allebei!

Met je hond Europa ontdekken? Check deze tips

Steeds vaker kiezen Nederlanders ervoor om hun hond mee te nemen op reis. Dat heeft te maken met het feit dat er de laatste jaren steeds meer mensen in Nederland zijn die over een hond beschikken en er minder pensions beschikbaar zijn.

Tijdens de lockdowns in de pandemie steeg het aantal honden in ons land namelijk van 1,5 miljoen naar 1,9 miljoen. Deze enorme groei zorgde tegelijkertijd voor een gebrek aan hondenpensions – vooral toen men weer vanaf de werkplek moest werken in plaats van thuis. Wil je dus niet op een wachtlijst komen te staan met je trouwe viervoeter? Of neem je je hond sowieso liever mee op vakantie? In dit artikel geven we je enkele handige tips om met je hond Europa te ontdekken.

Wees op de hoogte van de invoereisen binnen Europa

Je hond meenemen op vakantie is ontzettend leuk. Je moet wel weten dat er een aantal regels is waar je op moet letten wanneer je je hond meeneemt naar het buitenland. Binnen Europa gelden er bijvoorbeeld bepaalde invoereisen die per land kunnen verschillen. Wat je in ieder geval moet hebben voor je hond is een EU dierenpaspoort waarin het chipnummer van de hond vermeld staat. Waarschijnlijk beschik je al over zo’n paspoort wanneer je een hond hebt.

In vrijwel alle landen geldt er een chipplicht. Dat betekent dat je hond over een chip moet beschikken die men in het geval van nood af kan lezen. Daarin staan de gegevens van de eigenaar, van jou dus, vermeld. Die komen overeen met de gegevens in het paspoort. Wat verder handig is om te weten, is dat je je niet alleen aan de invoereisen van je bestemming moet houden, maar ook aan de invoereisen van de landen die je eventueel doorkruist.

Check of je hondenras wel welkom is in land van bestemming

Waar veel hondeneigenaren niet aan denken, is dat het ook verstandig is om te checken of jouw hondenras welkom is in het land waar je naartoe gaat. Het is jammer, maar waar: er zijn landen die bepaalde hondenrassen weren. Meestal zijn dit honden zoals pitbull terriers, mastiffs, American bulldogs en de Japanse tosa. Het is daarom verstandig om de regels goed te checken voor vertrek.

Ben je bijvoorbeeld van plan om naar Frankrijk te gaan? Frankrijk hanteert extra strenge regels omtrent bepaalde hondenrassen, ook wanneer je op doorreis bent. Pitbull terriers (American Staffordshire Terrier) of een kruising daarvan, Boerboels (Mastiff) of een kruising daarvan en Tosa’s of een kruising daarvan zonder stamboom worden niet toegelaten. Heeft je hond wel een stamboom dan moet die stamboom internationaal erkend zijn. Kortom: belangrijk om op te letten!

Muilkorfplicht in diverse landen in Europa

Eigenlijk zijn we in Nederland nogal verwend wanneer het draait om onze viervoeter. Op veel plekken mag je hond mee naar binnen, zoals het openbaar vervoer en sommige horecagelegenheden. Houd er tijdens je vakantie in Europa rekening mee dat dit niet altijd het geval is. In een aantal Europese landen moet je hond op bepaalde plekken een muilkorf dragen. Ga je bijvoorbeeld naar Oostenrijk en ben je van plan om in de bergen te gaan wandelen met je viervoeter? Wanneer je met de gondel omhoog gaat, moet je hond een muilkorf dragen.

Dat komt omdat zo’n gondel onder openbaar vervoer valt en je raadt het al: daar is een muilkorf verplicht. Dat geldt ook voor het OV in Frankrijk en voor openbare gelegenheden in Italië. Het is dus handig om daar goed op voorbereid te zijn, zodat je niet voor vervelende verrassingen komt te staan. Laat dit je trouwens niet afschrikken, want je hond is écht meer dan welkom op Europese bestemmingen. In het ene land zijn er net wat meer wetten en regels dan in het andere land.

Weet wat je mee moet nemen voor je hond op vakantie

Een vakantie met je hond is net even anders dan zonder hond. Dat begint al bij de voorbereiding en het inpakken. Je moet namelijk niet alleen voor jezelf een koffer pakken; ook je hond heeft een aantal dingen nodig. Zoals je inmiddels weet, is een Europees huisdierenpaspoort met het chipnummer nodig wanneer je in Europa op vakantie gaat. Andere items waar je aan kunt denken zijn onder andere:

Halsband en riem
Een penning met jouw contactgegevens
Eventueel een tracker waarmee je de GPS-locatie van je huisdier kunt zien
Voer en snacks
Voer- en waterbak
Poepzakjes
Leuke speeltjes voor je hond
Een mand, hondenkussen of bench
Tekentang en eventueel middel tegen vlooien (of vooraf al behandeld)
Lekkere botten of kluiven
Eventueel medicijnen voor je hond
Telefoonnummer van je dierenarts en de dierenarts op plaats van bestemming.

Meest hondvriendelijke vakantielanden in Europa

Tot slot is het leuk om te weten waar je zoal met je hond terecht kunt. Hoewel er natuurlijk altijd regels zijn waar je rekening mee moet houden, zijn er genoeg hondvriendelijke landen in Europa. Frankrijk heeft zeker leuke adresjes en plekken waar je met de hond terecht kunt, maar wordt door de strengere regels niet bestempeld als het meest hondvriendelijke land. Ga je naar Oostenrijk op vakantie? Dan zul je zien dat je hond op veel plekken wel gewoon welkom is. Er zijn genoeg hotels en vakantiehuizen waar je viervoeter mee mag. Er is in Mayrhofen zelfs een heus Teckel Hotel te vinden!
Ook bij onze oosterburen zit je helemaal goed wanneer je met je hond op vakantie wil. Ook daar geldt dat er veel hotels, campings en vakantiehuizen te boeken zijn waar je hond mee naartoe mag. Duitsland kent talloze natuurgebieden, zoals de Eifel en het Zwarte Woud, waar je heerlijk kunt wandelen. Ga je liever naar de zon? Dan zit je in Kroatië, Italië en Spanje helemaal goed. Houd er wel rekening mee dat het in deze landen in de zomer heel warm kan worden. Zelfs buiten het seizoen is het er soms bloedheet: in april 2023 haalde Spanje al zelfs een warmterecord met temperaturen boven de 40 graden! Dat is voor je hond niet heel comfortabel.

Dit zijn de regels binnen en buiten Europa voor honden

Sinds de coronacrisis is het aantal huisdieren in Nederland flink gestegen, blijkt uit onderzoek van I&O Research. Je leven verandert aanzienlijk wanneer je een kat, hond of goudvis in huis hebt. Ga je bijvoorbeeld op vakantie dan moet je ervoor zorgen dat iemand je dier kan verzorgen.

Wat je ook kunt doen, is je huisdier meenemen op vakantie. Je goudvis laat je natuurlijk gewoon in zijn aquarium thuis en een kat blijft over het algemeen ook liever in zijn of haar eigen omgeving. Maar een hond? Die gaat in veel gevallen gewoon mee. Daarom is het wel zo fijn om te weten wat de regels voor honden binnen en buiten Europa zijn.

Reizen met je hond binnen Europa: regels en tips

Ga je op reis binnen de Europese Unie dan zijn er algemene regels waar je rekening mee moet houden. Het is bijvoorbeeld altijd verplicht om een Europees dierenpaspoort voor je hond te hebben. Aan de hand daarvan moet de hond kunnen worden geïdentificeerd. Dat gebeurt tegenwoordig handig en snel met een chip tussen de schouderbladen die met een chiplezer kan worden gecheckt. Ook moet je hond zijn ingeënt tegen hondsdolheid (rabiës) en moet dit minstens 21 dagen voor vertrek te zijn gedaan. Deze regels zijn uniform voor de landen binnen de Europese Unie.

Ben je van plan om met een jonge hond (onder de twaalf weken) te reizen? Zo’n hondje is nog te jong om ingeënt te worden tegen rabiës. Kijk daarom goed wat de mogelijkheden daarmee zijn; dit verschilt per land. Hondjes ouder dan vijftien weken én met de juiste vaccinaties en een dierenpaspoort mogen gewoon op reis, omdat de rabiësinenting pas na drie weken werkzaam is. In veel landen mag je met zulke jonge hondjes nog niet op reis, maar eerlijk is eerlijk: ze zijn ook nog zó jong dat het beter is om ze eerst aan eigen leefomgeving te laten wennen. Om het zeker te weten, is het aan te raden om voor vertrek de regels omtrent het meenemen van je hond van het desbetreffende Europese land goed te checken.

Regels voor reizen met je hond buiten Europa

Waar de regels binnen Europa namelijk soms al flink verschillen, is dat buiten Europa helemaal het geval. Ieder land heeft eigen regels en voorwaarden opgesteld voor het ‘invoeren’ van je hond. Zo eisen sommige landen een gezondheidscertificaat of een heel bloedonderzoek waarmee kan worden laten zien dat de hond niet besmet is met rabiës. Wil je bijvoorbeeld met je hond naar Australië dan moet je een bloedtest uit laten voeren door een erkend laboratorium. In Nederland in kun je hiervoor terecht bij Wageningen Bioveterinary Research in Lelystad.

Reis je naar de Verenigde Staten met je hond dan moet je een toelatingsbewijs hebben van het Amerikaanse Center for Disease Control and Prevention (CDC). Die ontvang je wanneer je over een bewijs (het paspoort) beschikt met alle gegeven vaccins, naam en adres van de eigenaar, informatie over het ras en de leeftijd van de hond, de naam en de omschrijving van de hond, de datum wanneer het vaccin gegeven is, de gegevens van de dierenarts die het vaccin gegeven heeft en de vervaldatum ervan. Zo zijn er voor ieder land buiten Europa verschillende regels voor het meenemen van je hond. Het beste is om de ambassade van het land van bestemming om de regels te vragen. Ook via Google kom je al een heel eind.

Zijn er invoerregels voor je hond voor (de terugweg naar) Nederland?

Tegenwoordig worden er ook veel honden naar Nederland gehaald uit andere Europese landen zoals Oekraïne, Spanje en Roemenië. Dit zijn meestal straathonden die in Nederland een beter leven krijgen. Net als andere landen in en buiten Europa beschikt Nederland over een paar regels waar je je aan moet houden wanneer je honden in Nederland ‘invoert’. Deze regels zijn ook van toepassing wanneer je voor een langere periode op reis bent geweest in het buitenland. Let hierbij op de volgende voorwaarden:

Ook voor Nederland moet je hond een verplichte inenting hebben tegen rabiës. Deze moet eveneens minstens 21 dagen voor vertrek gezet zijn wanneer je hond uit het buitenland komt. Neem je je hond weer mee terug naar Nederland, bijvoorbeeld bij een reis? Dan moet de vaccinatie nog geldig zijn.
Je hond moet beschikken over een geldig EU-dierenpaspoort.
Je hond moet verplicht over een chip beschikken (of een goed leesbare tatoeage wanneer deze voor 3 juli 2011 gezet is).
Je hond moet minimaal 15 weken oud zijn.
Je hond moet altijd worden begeleid door jou of een andere begeleider.

Zoals je ziet, zijn dit regels waaraan je je ook al moest houden bij vertrek naar een land binnen of buiten Europa. Voor de terugkeer naar Nederland hoef je meestal niet veel extra stappen te ondernemen, maar let op: ben je langer in een land buiten Europa geweest, bijvoorbeeld bij werk in het buitenland, dan is het aan te raden om goed te controleren of er geen extra regels zijn voor de invoer van je hond in Nederland.

Plouf aan de Côte d’Azur

Vier weken zomervakantie in Zuid-Frankrijk en er was geen enkele twijfel over: Plouf zou mee gaan. Het is best wel een onderneming maar uiteindelijk heeft iedereen er van genoten, en Plouf al helemaal.

Elitair hondje uithangen in het restaurant

Je hond meenemen op vakantie vergt enige voorbereiding. Het begint bij het boeken van de vliegtickets. Plouf is te groot om in een tas als handbagage mee te mogen dus moest ze mee in het ruim, in een bench die je dan speciaal kunt kopen op Schiphol. Uiteraard wordt je huisdier niet opgestapeld tussen de koffers maar komt hij in een apart compartiment voor dieren.

Plouf houdt van vrijheid en heeft helemaal niets met benches. Om haar vast te laten wennen aan die grote kist werd deze 10 dagen voor vertrek al in de huiskamer geplaatst. Hoe meer de datum van het vertrek naderde, hoe groter de boog was waarmee ze eromheen liep. Ze moest er niets van weten. Met enige tegenzin en met wat dwang belandde ze op de dag van vertrek dan toch in haar reisbench. Op het vliegveld van Rotterdam verloopt dat proces erg soepel. Plouf mocht tot het moment van boarden bij ons blijven. Dus ze ging ook zonder halsband mee door de poortjes van de security-check. Pas daarna, op het allerlaatste moment, moest ze de bench in. Ze werd toen apart opgehaald en rechtstreeks naar het toestel van Transavia gebracht.

Na een vlucht van 2 uur was Plouf er als eerste uit op het vliegveld van Hyères. Dat was voortreffelijk geregeld. En niet veel later verscheen ze op de lopende band, vrolijk kwispelend en de tong uit haar bek, brutaal de ruimte in kijkend. Erg veel stress had ze blijkbaar niet gehad van de vlucht. Er stonden maar liefst 4 douanebeambten te wachten om haar papieren te controleren: gezondheidsverklaring en rabiës-vaccinatie. Plouf sprong tegen één van hen op om ze te begroeten en ze werd hartstochtelijk geknuffeld. Daarop volgde een leuk gesprek met vooral tips over de Provence: denk aan teken, bepaalde muggen en zandvlooien. Het was niet zozeer een controle maar meer een voorlichting over de risico’s die een hond loopt.

De reis was echter nog niet voorbij. Eerst nog een taxirit (Plouf heeft echt een hekel aan autorijden) en daarna nog een overtocht met de boot van bijna 1 uur, naar de eilanden van Hyères. Dat laatste vond ze eigenlijk wel leuk. Ze genoot ervan om naar de zee te kijken, de kop in de wind, en al gauw stond ze weer op vaste grond, 15 kilometer uit de kust van Le Lavandou. Haar vakantie kon beginnen.

En wat doet een golden retriever op zo’n warm eiland? Met een gemiddelde temperatuur van 30 graden wilde Plouf vooral veel drinken. Het maakte niet uit wat. Eerst zeewater, vervolgens gelukkig water uit de fles. Maar ze vond het ook wel lekker om wat te ruiken aan wijn en de bekende zuidelijke pastis (51). Dat ruikt lekker! Zonnebril op, op het terras, een drinkbak op tafel, en madame voelde zich helemaal thuis aan de Rivièra. Misschien was ze een tikkeltje snobistisch aan het worden. Af en toe een hoedje erbij terwijl ze over de bar heen boog, en regelmatig kroop ze onder een tafel om toch de schaduw en de koelte op te zoeken.

Romantisch uitkijken over de Middellandse Zee

Overdag scheen de zon maar ook ’s nachts bleef het warm. Plouf hield ervan om vanaf het terras langdurig naar de zee te kijken, soms met een wat romantische blik bij de ondergaande zon. Daarna wilde ze rennen achter een balletje, spelen met haar knuffeltjes en uiteindelijk naar bed. De eerste nachten braaf bij het baasje op het matras, vervolgens toch maar op de wat koelere tegelvloer, weer wat dagen later voor de ventilator, en uiteindelijk buiten op het terras.

En dan die zee! Het strand was jammer genoeg verboden voor honden maar er waren genoeg andere plekken langs de zee waar ze het water in mocht. Dat werd een dagelijks festijn. Onophoudelijk bleef ze het water in rennen, door de golven heen zwemmen, naar de bodem duiken. Ze is echt niet voor niets een waterhond en ze was er niet uit te krijgen tot groot vermaak van veel toeschouwers.

Ze mocht zelfs mee op de boot met duikers om het water in te springen en mij te begroeten aan het einde van mijn duik. En ’s avonds ging ze altijd netjes met haar poten over een muurtje staan om helemaal afgespoeld te worden. Ze heeft zich voorbeeldig gedragen en mocht ook mee naar ieder restaurant en elk terras. Binnen de kortste keren kende iedereen op het eiland haar naam.

En dan de terugreis: weer die akelige bench. De boot vond ze nog wel leuk maar op het vliegveld in Hyères keek ze wel heel erg zielig toen ze de bench in moest op de lopende band. Ook hier werd echt zo lang mogelijk gewacht en het grondpersoneel was ontzettend zorgzaam voor haar. Dus ze heeft er weer geen trauma aan overgehouden. Ik denk dat wij het er moeilijker mee hadden dan zij.

Heel zielig kijken op het vliegveld van Hyères

Thuislaten in de kennel of bij vrienden, of de hond meenemen is altijd een afweging. Zoals dit nu ging mag Plouf van mij ieder jaar mee naar de Côte d’Azur. Het is voor iedereen en ook zeker voor haar écht vakantie! Wat heeft zij genoten!

Eerste vakantie met hond in Blankenberge

Zes maanden oud en voor de eerste keer een korte vakantie: drie dagen naar het Belgische Blankenberge, aan de Noordzee. De autorit van tweeëneenhalve uur is weliswaar geen lolletje voor Plouf die het niet zo heeft op autorijden, en de voor België verplichte rabiësvaccinatie ook al niet. Maar het rennen en het spelen alsmede het waterballet op de Vlaamse stranden maken een hoop goed.

Vanaf de Paasvakantie tot 15 september zijn honden niet toegestaan op de stranden van Blankenberge. In die periode kun je ten westen en ten oosten van het stadje terecht om met de viervoeter op het strand te ravotten. Dat is op het strand Duinse Polders in de richting van Zeebrugge, en op het strand Harendijke in de richting van De Haan. Buiten die periode zie je op het Blankenbergse strand veel honden rondlopen samen met hun baasjes. Formeel gezien moeten ze wel aangelijnd zijn.

De soms koude maar ook vaak zonnige dagen in de periode september tot april bieden een fantastische gelegenheid om uit te waaien aan de kust. De golven van de Noordzee slaan stuk op de pieren en zowel wandelaars als honden kunnen zich helemaal uitleven op het strand. Veel hotels en restaurants in het stadje openen gastvrij hun deuren voor zowel honden als baasjes, zolang de harige vriendjes zich maar gedragen.

Of het nu hoogwater is of laagwater, de honden kunnen ravotten in het zand, door de golven heen duiken of de jacht openen op de vele zeemeeuwen die uitdagend en met wijd gespreide vleugels boven hun koppen scheren. Plouf doet als naïeve beginneling dagenlang haar best om een meeuw te vangen, maar de vogels dagen haar uit zonder dat ze ook maar de kans krijgt om dichtbij te komen.

Dat rennen door water en zand is vermoeiend genoeg voor een ieder en de twee pieren aan weerszijden van het strand bieden gelegenheid tot uitrusten, eten en drinken. Honden zijn meer dan welkom bij Brasserie Oosterstaketsel en bij Belgium Pier, en er staat zelfs een met water gevulde drinkbak voor ze klaar.

Overnachten met een hond blijkt soms wat lastiger dan gedacht. Aan de boulevard staat echter het Beach Palace hotel waar de dieren zonder meer welkom zijn. Je betaalt weliswaar een kleine meerprijs, waarschijnlijk voor het extra schoonmaken van de kamer, maar Plouf kan voor de eerste keer in haar leven een paar nachten in een hotel slapen. De kamervloer is bestand tegen water en zand, dus ook tegen vuile hondenpootjes. Ook in het geval van een klein ongelukje op de kamer is het zo opgeruimd. Het restaurant van het hotel is dan wel niet toegankelijk voor de huisdieren, maar de maaltijd kan desgewenst ook geserveerd worden in de brasserie, waar de hond wel degelijk welkom is.

Wandelen door deze stad die na de tweede wereldoorlog flink herbouwd is kan met de aangelijnde hond. Er lopen er heel veel door de straten. Iets drinken op een terras, ergens wat eten … op veel plaatsen kan de hond gewoon mee.

Naar het strand gaan buiten het hoogseizoen is nog niet zo gek. Blankenberge met z’n Vlaamse accenten zorgt voor een authentiek vakantiegevoel, zelfs wanneer het wat langer donker is. Het is in deze periode minder druk in het stadje en op de stranden. Je hebt dan echt alle, alle ruimte. En indien je de hond in de avond niet mee wilt nemen naar een restaurant, dan kun je hem eventueel op de kamer laten: hij zal zeker bekaf zijn en weldra slapen.