Deze blog gaat over de rol die Plouf vervult als ambassadeur, en tegenwoordig als luitenant. In mijn boek ‘Hulphond met een missie’ meld ik dat assistentiehonden weliswaar een bekend verschijnsel zijn in onze maatschappij, maar dat ze nog lang niet zijn ingeburgerd.
Evenals andere hulphonden, laat Plouf zien wat een helpende hond allemaal doet. Met meer dan een miljoen weergaven per jaar op haar Instagram-profiel, veel lezers van haar blogs en uitstekende recensies over het eerder genoemde boek, toont zij haar leven.

Overdag is Plouf aan het werk bij Defensie, in een kantooromgeving, samen met mij. Ze doet overal aan mee, en als dat even niet kan, kijkt ze rustig toe. Collega’s zijn gewend aan haar en ze vergezelt me naar vergaderingen, naar de eetzaal en naar andere locaties. Ze vindt het leuk om af en toe even te buurten bij mensen die ze goed kent en die vrijheid krijgt ze ook. Die witte hond met een blauw-geel hesje hoort er gewoon helemaal bij.

Een paar weken geleden werd die integratie nog eens extra benadrukt bij haar bevordering. Tijdens een ceremonie waar enkele tientallen collega’s aan deelnamen, kreeg Plouf een nieuw dekje en werd ze gepromoveerd. Door het kledingbedrijf van Defensie was een hesje op maat gemaakt, in dezelfde stof als de gevechtstenuen van de landmacht en de luchtmacht. Haar naam stond er zelfs op, net als bij militairen, geborduurd op een naamlint met klittenband.

De generaal was op bezoek voor de bevordering. De kolonel las formeel de beschikking voor waar onder meer de volgende tekst in stond:
“… besluit, vanwege het bekleden van een functie waaraan die rang is verbonden, te bevorderen tot het beroepspersoneel van de Krijgsmacht, met ingang van 3 september 2025, tot tweede-luitenant, assistentiehond Plouf.”

Vervolgens werd door de generaal het rangonderscheidingsteken behorende bij tweede-luitenant op het dekje geschoven: een gele ster. In zijn toespraak lichtte de generaal toe wat een luitenant nu eigenlijk is. Het woord komt van het Franse ‘lieu-tenant’, plaatsvervanger dus, of assistent. Een toepasselijkere rang is er niet. Zijn afsluitende woorden luidden:
“Moge je nieuwe rang niet zozeer je taken verzwaren, maar vooral bevestigen wat wij allang weten: dat jij een onmisbaar onderdeel bent van deze roedel.”

Sindsdien loopt Plouf op de kazerne in haar eigen uniform, maar wel met voor haar borst een blauw-gele bandana die haar herkenbaar maakt als hulphond. Een militair dekje met een ster is een fantastische blijk van erkenning en waardering, maar heeft geen officiële waarde. Het onderscheidt haar niet als assistentiehond.
Kort geleden raakte Plouf de ster alweer kwijt. Een luitenant van de luchtmacht vond het beter dat Plouf als luchtmachter zou rondlopen. Dus deed hij een schuifpassant bij zichzelf af om hem bij Plouf op te doen. Toen ze eventjes later op de foto mocht met staatssecretaris voor Defensie Gijs Tuinman, stond ze er als luchtmacht-luitenant, met een streep in plaats van een ster. De toon is hiermee gezet, want sommige militairen wachten nu op een kans om weer een andere schuifpassant bij haar op te doen.

Inmiddels beschikt Plouf over een hele garderobe. Natuurlijk heeft ze haar officiële assistentiehond-hesje en een bandana. Dat draagt ze buiten de poort van de kazerne. Er ligt een hondenbadjas voor haar in de kast, als ook een jasje voor extreem koud weer. Ze heeft het militaire hesje ook nu, in tweevoud. Eén met zwarte letters voor dagelijks gebruik, en een met gouden letters voor als ze er iets netter bij moet lopen. Afgelopen week stond ze in de Erecouloir tijdens Prinsjesdag. Toen droeg ze het door modehuis Moorman speciaal ontworpen dekje voor veteranen-hulphonden: blauw met oranje.

Terwijl de koets met de koning en de koningin afgelopen week op Prinsjesdag voorbij reed, stond Plouf op de eerste rij in de Erecouloir. Er was veel marsmuziek, er kwamen grote paarden en veel soldaten voorbij, maar ze bekeek het allemaal op haar gemak. Passerende militairen, Kamerleden en ook leden van de koninklijke familie konden hun glimlach niet onderdrukken toen ze die witte hond zagen tussen al die uniformen. Plouf is inmiddels wel ingeburgerd.

Geweldig! Wat wordt ze gewaardeerd en gerecht!🙏
Ze hoort er inderdaad helemaal bij. Mooi dat het zo kan!
Wat een leuke blog weer over Plouf. Fijn dat ik persoonlijk met haar kennis gemaakt heb. Ze is zo lief maar vergeet haar taken niet. 😍
Dank je wel. Onbewust is ze 24 uur per dag aan het werk. Maar gelukkig zitten er heel veel leuke kanten aan dat werk.
Geweldig, wat een mooi blog en wat leuk om dit te lezen allemaal 😁
Dank voor de fijne reactie, ook namens Plouf.