Publiekswinnaar
In de maand mei deed Plouf mee aan de door de Raad van Beheer georganiseerde verkiezing van braafste kantoorhond van Nederland. De eerste ronde bestond uit stemmen. Van de meer dan 200 deelnemende honden behaalde Plouf het hoogste aantal. Een publiekswinnaartje dus! Daarmee had ze in ieder geval de titel van braafste kantoorhond van provincie Utrecht te pakken. Trots poseerde ze vervolgens voor de ingang van haar werkplek: de Kromhoutkazerne in Utrecht. Al snel werd de foto op LinkedIn meer dan 80.000 keer bekeken.
Het maken van de foto was overigens wel een uitdaging. Zo’n helm is niet gemaakt voor een hondenhoofdje en Plouf moest heel stil blijven zitten om er stoer uit te zien. Doordat er steeds meer mensen kwamen kijken naar dit bijzondere tafereel werd haar aandacht flink afgeleid. Om de haverklap stond de helm scheef.
Een jury ging na de stemming bepalen wie van de twaalf provinciewinnaars de landelijke winnaar zou worden. We hebben echter niets meer van de Raad van Beheer vernomen na die eerste (publieks)ronde. We hadden eigenlijk nog wel wat vragen verwacht want hoe komt een jury anders tot een oordeel? Ineens werd er een winnaar bekendgemaakt via social media. Jack uit Friesland was de gelukkige. Een mooie hond, een lieve hond die zich ook nog eens volop inzet voor de cliënten van het verzorgingshuis waar hij werkt. Een prachtige keuze dus.
Niet getreurd. Plouf had ontzettend veel stemmen. Dank daarvoor. En ze was erg druk met allerlei andere activiteiten, niet in de laatste plaats met haar eigen boeklancering. ‘Hulphond met een missie’ was verschenen.
‘Hulphond met een missie’
De maand juni stond in het teken van veel boekpresentaties. We kregen via social media leuke foto’s van honden die het boek aan het lezen waren. Zo verschenen er serieus kijkende honden met een bril, of honden achter een leestafel. Al snel was de eerste druk van het boek uitverkocht. Inmiddels is een tweede oplage van de tweede druk onderweg. De aanvoer naar de (online) boekhandel kost altijd even tijd wanneer het uitverkocht is, maar het boek is gelukkig ook via de link van Plouf rechtstreeks bij ons te bestellen.
Plouf mocht aan het begin van de maand het boek zelf aanbieden aan vice-admiraal Jan Willem Hartman, commandant van COMMIT. Dat is het commando materieel en IT van Defensie op de Kromhoutkazerne. Plouf kreeg een eigen stoel aan tafel en de admiraal had spontaan een hertengewei voor haar meegenomen. Een paar dagen later mocht ik een lezing over het boek verzorgen voor collega’s van COMMIT. Die presentatie ging over militaire en humanitaire missies, over PTSS en de rol en het (leuke) leven van Plouf als hulphond.
Op mijn verjaardag (14 juni) werd in Elst in het kader van 80 jaar bevrijding een veteranenmiddag georganiseerd vanuit VeteranenOverbetuwe. Ook daar waren Plouf en ik te gast, samen met veteranen uit de gemeente, burgemeester Patricia Hoytink-Roubos, alsmede wethouders en raadsleden. Na een presentatie over het boek was er ruimte om de burgemeester een exemplaar te overhandigen.
Plouf bekeek het allemaal van een afstandje en had meer interesse in de koele grasvelden buiten de Herenboerderij en in het dinerbuffet.
Lancering in Nijmegen
Op 26 juni vond bij boekhandel Dekker v.d. Vegt in Nijmegen de grote boeklancering plaats. Plouf had een paar dagen eerder de kruisband van haar linker achterpoot gescheurd, maar ze was er wel bij. Voorlopig moet ze heel rustig aan doen. Binnenkort heeft ze een afspraak met de orthopeed.
Er kwamen zowel mensen als honden naar de presentatie in Nijmegen. Het eerste deel van de avond bestond uit een getuigenis over mijn missies en over Plouf. Daarna werden er boeken uitgereikt aan Diana van de Louw, de instructrice van Plouf, en aan Gijs Wanders, die mij ruim een jaar geleden het laatste duwtje had gegeven om dit boek daadwerkelijk te schrijven.
Na afloop hiervan nam Gijs het woord voor wat interactie met het publiek. De avond eindigde met een borrel en een signeersessie waarbij ook Plouf haar pootafdruk in ieder exemplaar mocht zetten.
Signeren is leuk. Ik mocht tientallen keren een klein verhaaltje op papier zetten en tegelijkertijd een kort gesprekje aangaan met een bekende of onbekende. Plouf lag erbij en keek af en toe op wanneer ze een iemand herkende.
Plons
Plouf vindt aandacht van mensen leuk. Die aandacht vormt een rode draad door het boek. Ze vraagt altijd netjes of ik het goed vind dat ze geaaid of geknuffeld wordt, en meestal mag het ook. Maar lekker in het water spelen met twee andere goldens, is misschien net iets leuker voor haar. Met haar blessure gaat dat voorlopig niet lukken helaas.
Eind juni zouden we voor een paar weken naar Zuid-Frankrijk gaan. Die vakantie gaat helaas niet door: Plouf kan de vliegtuigtrap niet eens op lopen. Voorlopig moet ze het doen met de foto op de cover van haar boek, waar ze blij kwispelend in de Middellandse Zee staat, met op de achtergrond, ver weg, het eiland Île du Levant. En ik ook.
