Plouf aan de Côte d’Azur

Vier weken zomervakantie in Zuid-Frankrijk en er was geen enkele twijfel over: Plouf zou mee gaan. Het is best wel een onderneming maar uiteindelijk heeft iedereen er van genoten, en Plouf al helemaal.

Elitair hondje uithangen in het restaurant

Je hond meenemen op vakantie vergt enige voorbereiding. Het begint bij het boeken van de vliegtickets. Plouf is te groot om in een tas als handbagage mee te mogen dus moest ze mee in het ruim, in een bench die je dan speciaal kunt kopen op Schiphol. Uiteraard wordt je huisdier niet opgestapeld tussen de koffers maar komt hij in een apart compartiment voor dieren.

Enge bench

Plouf houdt van vrijheid en heeft helemaal niets met benches. Om haar vast te laten wennen aan die grote kist werd deze 10 dagen voor vertrek al in de huiskamer geplaatst. Hoe meer de datum van het vertrek naderde, hoe groter de boog was waarmee ze eromheen liep. Ze moest er niets van weten. Met enige tegenzin en met wat dwang belandde ze op de dag van vertrek dan toch in haar reisbench. Op het vliegveld van Rotterdam verloopt dat proces erg soepel. Plouf mocht tot het moment van boarden bij ons blijven. Dus ze ging ook zonder halsband mee door de poortjes van de security-check. Pas daarna, op het allerlaatste moment, moest ze de bench in. Ze werd toen apart opgehaald en rechtstreeks naar het toestel van Transavia gebracht.

Na een vlucht van 2 uur was Plouf er als eerste uit op het vliegveld van Hyères. Dat was voortreffelijk geregeld. En niet veel later verscheen ze op de lopende band, vrolijk kwispelend en de tong uit haar bek, brutaal de ruimte in kijkend. Erg veel stress had ze blijkbaar niet gehad van de vlucht. Er stonden maar liefst 4 douanebeambten te wachten om haar papieren te controleren: gezondheidsverklaring en rabiës-vaccinatie. Plouf sprong tegen één van hen op om ze te begroeten en ze werd hartstochtelijk geknuffeld. Daarop volgde een leuk gesprek met vooral tips over de Provence: denk aan teken, bepaalde muggen en zandvlooien. Het was niet zozeer een controle maar meer een voorlichting over de risico’s die een hond loopt.

Spannend voor op de boot

De reis was echter nog niet voorbij. Eerst nog een taxirit (Plouf heeft echt een hekel aan autorijden) en daarna nog een overtocht met de boot van bijna 1 uur, naar de eilanden van Hyères. Dat laatste vond ze eigenlijk wel leuk. Ze genoot ervan om naar de zee te kijken, de kop in de wind, en al gauw stond ze weer op vaste grond, 15 kilometer uit de kust van Le Lavandou. Haar vakantie kon beginnen.

Stoer doen aan de bar

En wat doet een golden retriever op zo’n warm eiland? Met een gemiddelde temperatuur van 30 graden wilde Plouf vooral veel drinken. Het maakte niet uit wat. Eerst zeewater, vervolgens gelukkig water uit de fles. Maar ze vond het ook wel lekker om wat te ruiken aan wijn en de bekende zuidelijke pastis (51). Dat ruikt lekker! Zonnebril op, op het terras, een drinkbak op tafel, en madame voelde zich helemaal thuis aan de Rivièra. Misschien was ze een tikkeltje snobistisch aan het worden. Af en toe een hoedje erbij terwijl ze over de bar heen boog, en regelmatig kroop ze onder een tafel om toch de schaduw en de koelte op te zoeken.

Romantisch uitkijken over de Middellandse Zee

Overdag scheen de zon maar ook ’s nachts bleef het warm. Plouf hield ervan om vanaf het terras langdurig naar de zee te kijken, soms met een wat romantische blik bij de ondergaande zon. Daarna wilde ze rennen achter een balletje, spelen met haar knuffeltjes en uiteindelijk naar bed. De eerste nachten braaf bij het baasje op het matras, vervolgens toch maar op de wat koelere tegelvloer, weer wat dagen later voor de ventilator, en uiteindelijk buiten op het terras.

Niet welkom hier

En dan die zee! Het strand was jammer genoeg verboden voor honden maar er waren genoeg andere plekken langs de zee waar ze het water in mocht. Dat werd een dagelijks festijn. Onophoudelijk bleef ze het water in rennen, door de golven heen zwemmen, naar de bodem duiken. Ze is echt niet voor niets een waterhond en ze was er niet uit te krijgen tot groot vermaak van veel toeschouwers.

Dagelijks badderen bij Ile-du-Levant

Ze mocht zelfs mee op de boot met duikers om het water in te springen en mij te begroeten aan het einde van mijn duik. En ’s avonds ging ze altijd netjes met haar poten over een muurtje staan om helemaal afgespoeld te worden. Ze heeft zich voorbeeldig gedragen en mocht ook mee naar ieder restaurant en elk terras. Binnen de kortste keren kende iedereen op het eiland haar naam.

Plouf de duikhond

En dan de terugreis: weer die akelige bench. De boot vond ze nog wel leuk maar op het vliegveld in Hyères keek ze wel heel erg zielig toen ze de bench in moest op de lopende band. Ook hier werd echt zo lang mogelijk gewacht en het grondpersoneel was ontzettend zorgzaam voor haar. Dus ze heeft er weer geen trauma aan overgehouden. Ik denk dat wij het er moeilijker mee hadden dan zij.

Heel zielig kijken op het vliegveld van Hyères

Thuislaten in de kennel of bij vrienden, of de hond meenemen is altijd een afweging. Zoals dit nu ging mag Plouf van mij ieder jaar mee naar de Côte d’Azur. Het is voor iedereen en ook zeker voor haar écht vakantie! Wat heeft zij genoten!

Vrolijk op het vliegveld van Rotterdam